در این سمینار که مختص دانشجویان کارشناسی ارشد برق قدرت و الکترونیک قدرت می باشد، مساله سنکرون کردن ریزشبکه با شبکه بالادست بعد از رخدادی که منجر به جزیره شدن ریزشبکه می شود، مطرح می شود. مساله سنکرون کردن دوشبکه براساس سنکرون کردن دو ژنراتور سنکرون صورت میگیرد اما با این امر باید با درنظر گرفتن محدودیت هایی در ریزشبکه ها انجام شود. خلاصه ای از این سمینار در ادامه آمده است.

میکروگریدها معمولاً به صورت موازی با شبکه عمل می‌کنند اما با این وجود حالت‌هایی وجود دارد که در آن میکروگرید به صورت عمدی یا غیرعمدی از شبکه جدا می‌شود. میکروگرید جزیره شده می‌تواند مود بهره برداری‌اش را تغییر دهد و دوباره به شبکه متصل شود که این امر اشاره به فرایند سنکرون سازی میکروگرید با شبکه دارد. همانطور که برای موازی کردن ژنراتورهای سنکرون با شبکه نیاز است که اختلاف فاز و انحراف ولتاژ و فرکانس تا حد ممکن کوچک باشند، در سنکرون سازی میکروگرید با شبکه نیز این الزامات باید رعایت شوند. با این وجود، سنکرون سازی میکروگرید تفاوت زیادی با سنکرون سازی یک ژنراتور سنکرون با شبکه دارد. زیرا میکروگرید از واحدهای تولیدی متعدد با ساختارهای مختلفی تشکیل شده است. در میکروگرید ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم که معیارهای سنکرون سازی فقط با کنترل یک واحد تولیدی رضایت بخش هستند. زیرا ولتاژ و فرکانس میکروگرید توسط تمام DGها و بارهای آن تعیین می‌شود.

روش‌های مرسوم جهت شروع بهره برداری موازی با یک سیستم قدرت به دو دسته طبقه بندی می‌شوند.در دسته اول، اپراتور فرمان بسته شدن کلید را براساس اطلاعات سنکروسکوپ را صادر می‌کند و در دسته دوم که به صورت اتوماتیک است، یک سنکرون ساز اتوماتیک (AutoSynchronizer) به صورت اتوماتیک سرعت و ولتاژ ژنراتور را جهت اتصال به سیستم قدرت کنترل می‌کند.

در این گزارش با توجه به اینکه یکی از معیارهای سنکرون سازی میکروگرید با شبکه دامنه ولتاژ است، با دیدی که راجع به پایداری و کنترل ولتاژ در فصل قبلی به دست آوردیم مسأله سنکرون سازی میکروگرید با شبکه را بررسی می‌کنیم.

دو روش سنکرون سازی میکروگرید با شبکه معرفی شده‌اند.

۱- روش سنکرون سازی اکتیو

۲- روش سنکرون سازی پیسو