بارگذاري مجاز ترانسفورماتورهاي روغني تابعي از درجه حرارت محيط، ارتفاع از سطح دريا و نوع سيستم خنك كنندگي آنها مي‌باشد.

طبق استانداردهاي IEC, ANSI/IEEE ميزان derating ترانسفورماتورهاي روغني در دماي بالاي C ْ۳۰ به ازاي هر درجه افزايش دما، ۵/۱% ظرفيت نامي و ميزان افزايش ظرفيت بارگذاري اين ترانس‌ها در دماي زير C ْ۳۰ به ازاي هر درجه كاهش دما ۱% ظرفيت نامي آنها مي‌باشد.

بارگذاري ترانسفورماتورهاي روغني (به علاوه دماي هواي محيط) اثر مستقيم بر روي دماي hot spot يا داغ‌ترين نقطه روغن در اين ترانسفورماتورها دارد. طبق استاندارد IEC دماي ماكزيمم ۱۱۰ درجه براي hot spot اينگونه ترانس‌ها مجاز و نرمال مي‌باشد. در چنين دمايي عمر مفيد ترانسفورماتور ۲۰ سال برآورد مي‌شود. در اثر افزايش دما hot spot (و متناظر با آن افزايش بارگذاري ترانس متناسب با آن) از

مقدار ياد شده، ميزان ضريب كاهش عمر عايقي ترانسفورماتور از رابطه زير به دست مي‌آيد:

 

 

شرايط مختلف بارگذاري به صورت زير تقسيم‌بندي مي‌شوند:

بارگذاري اضطراري كوتاه مدت (براي مدت نيم تا يك ساعت)

بارگذاري اضطراري بلند مدت (براي مدت چند هفته تا چند ماه)

بارگذاري طراحي شده (بيشتر از بارگذاري عادي)

بارگذاري عادي

براي هر كدام از بارگذاري‌ها، ماكزيمم درجه حرارت گرمترين نقطه مطابق استانداردهاي IEEE, IEC مطابق شكل ۱ پيشنهاد شده است.